برخی از علائم مشکلات بینایی در کودکان عبارتند از:
- مرتب چشمانشان را می‌مالند
- پلک زدن زیاد
- "چرخش" قابل توجه در چشم، یا جهت‌گیری نادرست چشم، مانند چشم های ضربدری
- بستن یک چشم یا تلاش برای مبهم کردن دید آن‌ها (مثلاً با گذاشتن دست روی یک چشم) هنگام مطالعه یا نگاه کردن به شی
- سردرد
- توجه و تمرکز برایش مشکل است
- نشستن نزدیک تلویزیون یا نگه داشتن صفحه نمایش یا کتاب بسیار نزدیک به صورتشان
- اجتناب از فعالیت‌هایی مانند نوشتن و خواندن
- سردرگمی هنگام نوشتن و خواندن
- حساسیت به نور یا آبریزش چشم
- دست و پا چلفتی غیرمعمول و مشکلات هماهنگی دست و چشم، مانند بازی با توپ
- رفلکس سفید در عکس‌ها: این مورد شبیه به «چشم قرمز» است که گاهی در عکس‌ها می‌بینید، اما سفید به نظر می‌رسد و می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل بسیار جدی باشد، بنابراین ضروری است که فوراً به پزشک مراجعه کنید.
با این حال، گاهی اوقات هیچ نشانه‌ی آشکاری وجود ندارد که نشان دهد کودک شما با مشکل بینایی دست و پنجه نرم می‌کند.
آزمایش چشم برای کودکان
معاینات چشم در مراحل اولیه در دوران کودکی و از بدو تولد انجام می‌شود.
پس از آن پیش از ورود به مدرسه، باید غربالگری بینایی را به عنوان بخشی از بررسی سلامت ورودی مدرسه انجام داد. این مورد برای شناسایی مشکلات بینایی که می‌تواند بر یادگیری کودک در مراحل اولیه تأثیر بگذارد، مهم تلقی می‌شود. اگر مشکل بینایی در کودک شما تشخیص داده شد، برای آزمایش‌های بیشتر به متخصص ارجاع داده می‌شود. این کار ممکن است در مطب یک اپتومتریست یا چشم پزشک و یا در بیمارستان انجام شود.
با اینکه غربالگری بینایی ورود به مدرسه می‌تواند بسیاری از مشکلات بینایی را نشان دهد، اما مهم است که کودک شما به طور منظم در خارج از مدرسه نیز معاینات چشمی توصیه شده توسط بینایی سنجی را انجام دهد.
رویستون بایفیلد، موسس و مدیرعامل Bayfields می‌گوید: اغلب والدین متوجه نمی‌شوند که بینایی فرزندشان مشکلی دارد، بنابراین اگر چه نشانه‌هایی وجود دارد که باید مراقب آن‌ها باشند، ما همیشه به آن‌ها توصیه می‌کنیم تا یک معاینه چشم مناسبی را انجام دهند.
انواع مشکلات بینایی در کودکان
انواع مختلفی از مشکلات بینایی در کودکان وجود دارد. برخی از رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از:
تنبلی چشم: در این عارضه یک چشم برای ایجاد یک پیوند قوی با مغز تلاش می‌کند، بنابراین کمتر از چشم دیگر می‌بیند و بیشتر به "چشم خوب" تکیه می‌کنند. تنبلی چشم از هر 50 کودک یک نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بعد از شش سالگی درمان آن سخت‌تر است.
حرکت نامناسب چشم: در این عارضه یک چشم به سمت بالا، پایین، داخل یا خارج می‌چرخد، در حالی که چشم دیگر مستقیم به جلو نگاه می‌کند. هر پلک زدنی که همیشه اتفاق می‌افتد، باید بررسی شود.
نزدیک بینی: اجسام دور تار به نظر می‌رسند در حالی که اجسام نزدیک شفاف هستند. اغلب بین شش تا 13 سالگی شروع می‌شود.
دوربینی: اشیاء نزدیک خارج از فوکوس هستند، در حالی که اجسام دور واضح هستند. این مشکل در بزرگسالان شایع‌تر است، اما در کودکان رخ می‌دهد و می‌تواند منجر به تنبلی چشم یا انحراف چشم شود.
آستیگماتیسم: در این عارضه شکل چشم بیشتر شبیه توپ راگبی است تا کره. معمولاً همراه با نزدیک بینی یا دور بینی رخ می‌دهد. آستیگماتیسم اصلاح نشده می‌تواند باعث تنبلی چشم شود.
کوررنگی (کمبود دید رنگ): مشکل در تمایز بین رنگ‌ها، معمولاً فرد در تشخیص رنگ های قرمز، زرد و سبز دچار مشکل می‌شود. در پسران بسیار شایع‌تر از دختران است.
درمان و اصلاح مشکلات بینایی در کودکان
نحوه‌ی درمان مشکلات بینایی فرزند شما، به نوع مشکل او بستگی دارد.
معمولاً، عینک اولین مرحله درمان است - و برای برخی از کودکان، تنها چیزی است که نیاز دارند. البته آزمایش‌های منظم بینایی برای بررسی اینکه آیا نسخه آن‌ها تغییر کرده است یا خیر نیز ضروری است.
به کودکان مبتلا به تنبلی چشم ممکن است برای بخشی از هر روز یک چسب چشم داده شود تا روی چشم سالم بپوشند. این کار آن‌ها را تشویق می‌کند که به جای تکیه بر چشم خوب از تنبلی چشم استفاده کنند، بنابراین این دو چشم در نهایت به یک اندازه خوب عمل می‌کنند.
به کودکان مبتلا به انحراف چشم اغلب تمرینات چشمی داده می‌شود تا عضلاتی را که حرکت چشم را کنترل می‌کنند، کار کنند و چشم ها را با هم حرکت دهند. این ممکن است شامل ارجاع به یک ارتوپتیست (متخصص اختلالات حرکتی چشم) در یک کلینیک چشم باشد.
در موارد نادر، ممکن است جراحی برای بهبود چینش چشم ها توصیه شود، اما اگر انحراف چشم کودک شما در سنین پایین شناسایی و درمان شود، احتمال کمتری وجود دارد که جراحی لازم باشد.
5 نکته برای مقابله با مشکلات بینایی کودک
1- با معلم او صحبت کنید
از آنجایی‌که مشکلات بینایی می‌تواند بر یادگیری کودکان تأثیر بگذارد، مهم است که معلم فرزند شما در مورد مسائلی که آن‌ها دارند و چگونه می‌تواند از آن‌ها حمایت کند، بداند. به عنوان مثال، کودک شما ممکن است نیاز داشته باشد، جلوی کلاس یا نزدیک پنجره بنشیند تا نور طبیعی بیشتری وجود داشته باشد.
2-اعتماد به نفس او را تقویت کنید
این روزها بسیاری از کودکان از عینک استفاده می‌کنند. شما والدین می‌توانید با اجازه دادن به فرزندتان در انتخاب فریم‌های خود، مثل انتخاب شخصیت کارتونی برای بچه‌های کوچک‌تر یا یک نام تجاری جالب برای بچه‌های بزرگتر، به کودکتان کمک کنید تا احساس مثبتی نسبت به عینک‌هایش داشته باشد.
نگاه کردن به عکس‌های افراد مشهور یا یوتیوب‌برهایی که عینک می‌زنند، می‌تواند به کودک شما کمک کند تا از عینک زدن بیشتر احساس هیجان کند و همچنین می‌تواند به او دلگرمی زیادی بدهد، مانند اینکه به او بگویید که چقدر عالی به نظر می‌رسد.
کودکان ممکن است گاهی از ظاهر عینکی خود خجالت بکشند؛ بنابراین سعی کنید به آن‌ها تفهیم کنید که چرا به عینک نیاز دارد و چگونه عینک بینایی آن‌ها را در درازمدت بهبود می‌بخشد. مجدداً، اجازه دهید فرزندتان در انتخاب چسب خود مشارکت داشته باشد: بعضی از بچه‌ها طرح‌های رنگارنگ را دوست دارند، در حالی‌که برخی دیگر رنگ های روشن را ترجیح می‌دهند.
3-مطمئن شوید که عینک مناسب است
اگر عینک خیلی سفت باشد، از بینی شان سر بخورد یا چروکیده باشند، ناراحت خواهند شد و ممکن است کودک شما از پوشیدن آن‌ها دست بکشد. می‌توانید آن‌ها را به صورت رایگان در بینایی سنجی فرزندتان تنظیم کنید. ممکن است بخواهید برای لنزهای سبک وزن، ضد خش یا ضد تابش (برای کار با کامپیوتر بهتر است) هزینه اضافی بپردازید.
4- در درمان استقامت کنید
وادار کردن فرزندتان به انجام تمرینات چشمی یا پوشیدن وصله‌اش می‌تواند کاری طاقت فرسا باشد، اما مهم است که به هر برنامه درمانی که به او داده می‌شود پایبند باشید، در غیر این صورت ممکن است شکست بخورد و با بزرگتر شدن فرزندتان اصلاح بسیاری از مشکلات بینایی دشوارتر است. اطمینان حاصل کنید که آن‌ها نیز طبق توصیه پزشک بینایی خود برای معاینه‌ی بینایی مراجعه کنند.
5-یک عینک یدکی بخرید
بسیاری از اپتومتریست معاملات دو به یک در مورد عینک‌های کودکان دارند و اگر می‌توانید از آن بهره ببرید. عینک به راحتی در مدرسه شکسته می‌شوند بنابراین بهتر است یک جفت یدکی داشته باشید.