بینایی نوزاد در طول سال اول زندگی تغییرات زیادی را تجربه می‌کند. پزشک اطفال در هر ویزیت وضعیت بینایی نوزاد شما را بررسی می‌کند. او باید مطمئن شود که بینایی کودک همانطور که انتظار می‌رود، در حال پیشرفت و رشد است. در این مقاله برای شما از تکامل دید نوزادان از بدو تولد تا 12 ماهگی صحبت کردیم.
بدو تولد تا 1 ماهگی: تنظیم با نور و شروع به تمرکز
نوزاد در بدو تولد به نور شدید بسیار حساس است. ممکن است متوجه شوید که مردمک های چشم او چقدر کوچک به نظر می‌رسند و میزان نور وارد چشم‌شان را محدود می‌کند. یک نوزاد تازه متولد شده می‌تواند با دید محیطی (جانبی) چیزی در کنار خود ببیند، اما دید مرکزی او هنوز در حال رشد است.
در عرض چند هفته، با رشد شبکیه چشم، مردمک های کودک بزرگ می‌شوند. آنها می‌توانند محدوده‌ها و الگوهای روشن و تاریک را ببینند. اشکال بزرگ و رنگ‌های روشن ممکن است توجه آنها را جلب کند. همچنین نوزاد ممکن است تمرکز روی اشیای مقابل خود را آغاز کند.
در حدود یک ماهگی، کودک شما ممکن است برای مدت کوتاهی روی شما تمرکز کند، اما همچنان ممکن است دیدن اشیاء رنگی روشن را در فاصله یک متری ترجیح دهد. نوزادان حتی در بدو تولد می‌توانند سراسر یک اتاق را ببینند، اما بیشتر به اشیاء بسیار نزدیک به خود علاقه‌مند هستند.
2 تا 4 ماهگی: تمرکز و ردیابی اجسام متحرک
در 2 ماه اول، چشم های نوزادان اغلب به خوبی با هم کار نمی‌کنند. ممکن است متوجه شوید که گاهی چشمان کودکتان به صورت ضربدری به نظر می‌رسد یا به نظر برسد که به طرفین سرگردان است. در بیشتر اوقات این موارد طبیعی است و در نهایت خودشان را اصلاح می‌کنند. اما اگر یکی از چشم های کودک شما دائماً به سمت بینی او می‌چرخد یا به سمت خارج از بینی می‌چرخد، با پزشک اطفال خود مشورت کنید.
در حدود 2 ماهگی، نوزادان معمولاً قادرند یک شی متحرک را با چشمان خود دنبال کنند؛ زیرا در این سن هماهنگی بینایی آنها بهبود می‌یابد. در واقع، در حدود 3 ماهگی، کودک شما ممکن است هماهنگی چشم و بازوی کافی را برای ضربه زدن به یک جسم متحرک نزدیک داشته باشد.
در 3 ماهگی، چشمان کودک شما باید برای تمرکز و ردیابی اشیاء با هم کار کنند. اگر متوجه این اتفاق نشدید، با پزشک اطفال خود مشورت کنید.
5 تا 8 ماهگی: رسیدن، شناخت و یادآوری
در حدود 5 ماهگی، توانایی بینایی کودک برای دیدن یک شی از دور (به نام درک عمق) به طور کامل رشد کرده است. آنها جهان را در 3 بعدی (3-D) کامل‌تر می‌بینند. در دستیابی به اجسام دور و نزدیک بهتر می‌شوند. همچنین در این مرحله دید رنگی خوبی دارند، اگرچه به اندازه بزرگسالان کاملاً رشد نکرده اند.
در این مرحله، نوزاد ممکن است والدین خود را در اتاق بشناسد و به آنها لبخند بزند. وقتی از پنجره نگاه می‌کنند می‌توانند اشیاء بیرون را ببینند. آنها حتی ممکن است به یاد داشته باشند که یک شی چیست، حتی اگر فقط بخشی از آن را ببینند.
بچه‌ها معمولاً از حدود 8 ماهگی شروع به خزیدن می‌کنند و این کار هماهنگی دست و چشم آنها را بیشتر می‌کند.
9 تا 12 ماهگی: تلاش برای راه رفتن و دیدن اجسام دور
در حدود 9 ماهگی، نوزادان به طور کلی می‌توانند فاصله را به خوبی تشخیص دهند. این موضوع مربوط به زمانی است که آنها شروع به بالا کشیدن خود برای ایستادن می‌کنند. چشمان کودک شما احتمالاً اکنون رنگ نهایی آن‌هاست.
در حدود 10 ماهگی، نوزادان معمولاً می‌توانند اجسام دور را به خوبی ببینند و به خوبی قضاوت کنند تا چیزی بین انگشت شست و سبابه خود را درک کنند.
در 12 ماهگی، بیشتر نوزادان در حال خزیدن و تلاش برای راه رفتن هستند.
مشکلات چشمی یا بینایی می‌تواند رشد کودک را به تاخیر بیندازد. مهم است که این مشکلات را در اسرع وقت پیدا کنید تا بتوانید کمکی را که برای رشد و یادگیری درست نیاز دارند، دریافت کنید.
والدین باید این اقدامات مهم را انجام دهند:
مراقب مشکلاتی مانند چرخش چشم به داخل یا خارج یا تأخیر قابل توجه در ردیابی اجسام متحرک باشید. در صورت مشاهده این موارد را به پزشک اطفال خود اطلاع دهید.
برای تشخیص زودهنگام مشکلات بینایی، مراحل غربالگری چشم نوزاد/کودک را طبق توصیه‌ها انجام دهید.