پژوهشگران دانشگاه فلوریدا جنوبی (USF) مسیر بازخورد جدیدی را از مغز به چشم کشف کردهاند که فشار چشم را تعدیل میکند. این موضوع در پیشرفت تشخیص و درمان گلوکوم نقش بسیار مهمی ایفا خواهد کرد.
گلوکوم بیماری است که به دلیل کاهش توانایی چشم در حفظ تخلیه مناسب مایعات ایجاد میشود و با افزایش فشار چشم همراه است. افزایش فشار باعث وارد شدن فشار به عصب بینایی در هنگام خروج عصب از چشم میشود و ممکن است به کاهش بینایی و نابینایی احتمالی فرد منجر شود.
مدتهاست که این فرضیه مطرح شده که ممکن است فشار مغز نیز در ابتلا به گلوکوم نقش داشته باشد؛ چرا که میزان فشار بر عصب بینایی نه تنها به فشار چشم بلکه به تفاوت فشار بین چشم و مغز بستگی دارد.
مطالعهای که در مجله فیزیولوژی منتشر شده، برای اولین بار نشان میدهد که فشار چشم و مغز از نظر فیزیولوژیکی با هم ارتباط دارند. دانشمندان علوم اعصاب توانستهاند با تغییر فشار مغز در مدلهای حیوانی و تغییر در ویژگیهای تخلیهی مایع چشم که میتواند توسط مواد شیمیایی مسدود شود و سیگنالهای بازخوردی را از مغز حذف کند، به این نتیجه برسند.
کریس پاساگلیا، دکترای گروه مهندسی پزشکی USF گفت: "سیستم کنترل تخلیه، ممکن است از عصب بینایی در برابر نوسانات فشار چشم یا مغز محافظت کند." کشف این موضوع بیانگر راه جدیدی برای درمان گلوکوم است. بهگونهای که از آن مکانیسمهای تعدیل کنندهی سیستم میتوان برای کمک به کاهش فشار چشم و جلوگیری از پیشرفت بیماری در بیماران مبتلا به گلوکوم استفاده کرد.
گلوکوم علت اصلی نابینایی در افراد بالای 60 سال است. از آنجا که نشانههای این بیماری اغلب تا زمان پیشرفت آن ظاهر نمیشوند، چشم پزشکان میزان فشار چشم بیماران مشکوک را در طول معاینات بررسی میکنند. با این حال، دکتر پاساگلیا میگوید جنبههای پیچیدهتری از این بیماری وجود دارد که تشخیص آن را به چالش میکشد.
در برخی از بیماران علائم گلوکوم ظاهر میشود، اما فشار چشمشان طبیعی است و به طور عکس بعضی دارای فشار چشم بالا هستند اما علائم این بیماری در آنها بروز نمیکند.در حال حاضر پژوهشگران در تلاش هستند تا محل سلولهای مغزی که سیگنالها را به چشم ارسال میکنند، دقیقاً مشخص کرده و تشخیص دهند که کدام یک از رشتههای عصبی در چشم متاثر از مغز خواهد بود. این موضوع به پزشکان کمک میکند تا گلوکوم را بهتر تشخیص دهند و درک بیشتری از علل ایجاد آن داشته باشند.