فعالیت‌های مثبت ورزشی نه تنها سرگرم‌کننده هستند، بلکه برای ایجاد عزت نفس درکودک نیز ضروری هستند. آیا فرزند شما از ورزش کردن لذت می‌برد اما احساس می‌کند که مهارت‌هایش به خوبی دوستانش نیست؟ گاهی علت این مشکل مشکلات بینایی کودک است. در این مقاله به ضروریات دید و بینایی برای ورزش می‌پردازیم.
کودک شما ممکن است مشکل بینایی داشته باشد
بچه ها با یک میل ذاتی به بازی به دنیا می آیند؛ با هر چیزی که به دستشان برسد. بسیاری از کودکان دارای یک ژن ورزشی ذاتی هستند، در حالی که کودکان دیگر دوست دارند بتوانند ورزش کنند، اما به دلایلی نمی‌توانند با موفقیت انجام دهند.عملکرد ضعیف ورزشی می‌تواند باعث کاهش عزت نفس و احساس ناامیدی و خجالت شود. کودکی که نمی‌تواند مانند دوستان خود توپ را بگیرد یا طناب بپرد، ممکن است شروع به اجتناب از این فعالیت‌ها کند و این موضوع نیز باعث می‌شود تا او احساس کنار گذاشته شدن و ناامنی پیدا کند.
اما باید گفت که در بیشتر اوقات، عملکرد ورزشی ارتباط نزدیکی با بهبود مهارت های بصری کودک دارد. به عبارت دیگر، کودک ممکن است مشکل بینایی داشته باشد و این موضوع باعث ناتوانی او در انجام فعالیت‌های ورزشی شود. با ریشه یابی و حل این مسئله می‌توان مهارت و اعتماد به نفس کافی را به کودک برگرداند.
آیا مشکل بینایی بر عملکرد ورزشی فرزند شما تأثیر می‌گذارد؟
نشانه‌های متداولی وجود دارد که نشان می‌دهد مشکل بینایی بر عملکرد ورزشی کودک شما تأثیر می‌گذارد:
- ورزش های گروهی را دوست ندارد
- کاهش علاقه به ورزش
- مشکل در گرفتن یا پرتاب
- ناتوانی در دیدن توپ به وضوح
- مبارزه برای ردیابی توپ یا سایر بازیکنان
- مسافت های بیش از حد یا کمتر از آن را برآورد می‌کند
- عملکرد ورزشی ضعیف حتی با مهارت های ورزشی قوی
- حتی با تمرین بیشتر نیز پیشرفتی مشاهده نمی‌شود
- مشکل در به خاطر سپردن نکات
آیا مهارت های بینایی برای ورزش با مهارت های بینایی برای یادگیری متفاوت است؟
در واقع، این دو بسیار شبیه هستند. مشکلات بینایی که بر عملکرد ورزشی تأثیر می‌گذارند، نیز می‌توانند بر توانایی کودک شما برای یادگیری در کلاس تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، فعالیت های ورزشی برای عملکرد مطلوب نیاز به دقت و سرعت دارند. اگر کودک نتواند توپی را که در هوا پرواز می‌کند به وضوح ببیند (ردیابی چشم)، یا بداند کجا باید بایستد تا توپ را بگیرد (ادراک بصری)، بازی را به خوبی انجام نمیدهد.
به طور مشابه، اگر کودکی مهارت‌های ردیابی چشم یا درک بصری ضعیفی داشته باشد، ممکن است در خواندن و درک مطلب نیز مشکل داشته باشد.
مهارت های بصری لازم برای عملکرد ورزشی
- دقت بینایی پویا: توانایی دیدن اجسام متحرک به وضوح
- ردیابی چشم: توانایی نگه داشتن و ردیابی توپ
- فوکوس چشم: توانایی تغییر فوکوس سریع و دقیق بین دو فاصله (نزدیک و دور)
- دید محیطی: توانایی دیدن تصاویر و اشیاء "از گوشه چشم" در حین تثبیت روی هدف
- تمرکز انعطاف‌پذیری و استقامت: توانایی حفظ دید واضح در تمام فواصل حتی در شرایط سرعت بالا و استرس فیزیکی
- درک عمق: توانایی قضاوت سریع و دقیق سرعت و فاصله اشیاء
- هماهنگی چشم و دست: توانایی بدن شما برای واکنش به اطلاعات بصری دریافتی با حرکات دقیق دست است.
اگر کودک شما علائم مشکل بینایی را نشان می‌دهد، باید برای یک معاینه‌ی کامل چشم مراجعه کنید تا متخصص یکپارچگی مهارت های بینایی فرزندتان را ارزیابی کند.
ویژن تراپی برای ورزش
اگر مشکل بینایی تشخیص داده شود، ممکن است متخصص ویژن تراپی را تجویز کند. تمرینات چشمی ویژن تراپی سیستم بینایی
را دوباره آموزش می‌دهد تا بسیاری از مشکلات بینایی را اصلاح کند و عملکرد ورزشی را افزایش دهد.
آیا می‌دانستید که فعالیت های ورزشی شایع‌ترین علت آسیب های چشمی کودکان است؟
سالانه بیش از 100000 آسیب چشمی مرتبط با ورزش گزارش می‌شود.90 درصد از آسیب های چشمی مرتبط با ورزش با محافظت از چشم قابل پیشگیری است. بیشتر آسیب‌های چشمی مرتبط با ورزش را می‌توان با استفاده از عینک‌های محافظ مانند عینک‌های ورزشی، لنزهای پلی‌کربنات پیچیده یا محافظ‌های جانبی پیشگیری کرد. عینک‌های محافظ را می‌توان با لنزهای نسخه‌ای خریداری کرد تا کودکان بدون خطر آسیب دیدگی در حین انجام ورزش مورد علاقه‌شان به وضوح ببینند.
عینک های محافظ برای همه ورزش ها مانند هاکی، بسکتبال، فوتبال، فوتبال، بیس بال، تنیس و هر ورزش دیگری که کودک در حال حرکت است ضروری است. فریم های معمولی عینک محافظت کافی را ایجاد نمی‌کند و به راحتی می‌تواند آسیب ببیند. اگر کودک شما به طور منظم ورزش می‌کند یا از بازی در حیاط خلوت لذت می‌برد، از چشم پزشک خود بخواهید عینک ورزشی خاصی را توصیه کند که کودک شما را از آسیب چشم محافظت کند.
آیا دید دوچشمی برای ورزش مهم است؟
دید دوچشمی برای ورزشکاران مهم است، زیرا بر عملکرد آنها تأثیر می‌گذارد. یک ورزشکار با کمک تمرین بینایی ورزشی می‌تواند مهارت های بصری خود را بهبود بخشد و عملکرد خود را در زمین افزایش دهد. دید دوچشمی توانایی چشم برای تمرکز بر روی یک جسم برای ایجاد یک تصویر واحد است، این کار برای یک فعالیت ورزشی بسیار مهم است.
دید دوچشمی به ما این امکان را می‌دهد تا روابط سه بعدی و عمق بین اشیاء یا افراد مانند یک توپ یا بازیکن دیگر را درک کنیم و آن را به یک مهارت بصری ضروری به خصوص برای ورزشکاران تبدیل می‌کند.
دو چشم ما گاهی اوقات نمی‌توانند اطلاعات بصری را در یک تصویر منسجم ادغام کنند، این شرایط وضعیتی به نام اختلال عملکرد دوچشمی را ایجاد می‌کند.
از آنجایی‌که هر چشم نسبت به هر جسمی در موقعیت متفاوتی قرار دارد، چشم ها اطلاعات فضایی کمی متفاوتی را با یکدیگر ارتباط می‌دهند و این تصاویر متفاوت را به مغز می‌فرستند. سپس مغز از تفاوت بین سیگنال های دو چشم برای قضاوت دقیق سرعت، فاصله و عمق استفاده می‌کند. وقتی دید دوچشمی با حداکثر ظرفیت کار نمی‌کند، سرعت و دقت حرکت ورزشکار و زمان واکنش آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
اگر یک ورزشکار بینایی دوچشمی را کاهش داده باشد، به این معنی نیست که دائماً در حال دست و پا زدن یا زمین خوردن است. این فقط به این معنی است که آنها ممکن است بیشتر با بازیکنان دیگر برخورد کنند یا جهت یا سرعت توپ را اشتباه قضاوت کنند.
آموزش بینایی ورزشی برای ورزشکاران
تمرین بینایی ورزشی یک برنامه سفارشی است که ارتباط بین چشم، مغز و بدن فرد را بهبود می‌بخشد. تمرین بینایی ورزشی به ورزشکاران کمک می‌کند تا سریع‌تر واکنش نشان دهند و اطلاعات را با دقت بیشتری پردازش کنند و به طور چشمگیری بازی خود را بهبود بخشند.
ورزشکاران باید مهارت های بصری استثنایی داشته باشند، زیرا ورزش به دید مناسب نیاز دارد. ورزشکاران باید توانایی تمرکز، حرکت سریع و واکنش سریع داشته باشند. تمرین بینایی ورزشی می‌تواند به بهبود تمام مهارت های بصری که یک ورزشکار نیاز دارد کمک کند تا نه تنها بین برد و باخت، بلکه بین ایمن ماندن و متحمل شدن آسیب دیدگی نیز تفاوت ایجاد کند.
حتی اگر یک ورزشکار بینایی 20/20 داشته باشد، ممکن است دید دوچشمی‌اش ضعیف یابد. بینایی درمانی ورزشی می‌تواند به بهبود مهارت های بصری که از قبل وجود دارد کمک کند. توانایی افزایش مهارت های بینایی ورزشی یک ورزشکار یک راه اثبات شده برای بهبود عملکرد است.
کاهش دید دوچشمی بر ورزشکاران تاثیر می‌گذارد
وقتی چشم ها و مغز ما به‌طور دقیق با هم کار نمی‌کنند، این موضوع به‌ویژه هنگام ورزش، می‌تواند بر واکنش‌ها، دقت، درک عمق، سرعت و زمان‌بندی ما تأثیر بگذارد.
نقص دید، توانایی بازیکن را برای پردازش و پاسخ دادن به آنچه می‌بیند، کند می‌کند و این ممکن است گرفتن توپ پرواز یا قضاوت در مورد فاصله بین آن و حلقه بسکتبال یا تیر دروازه را برای فرد دشوارتر کند.