گلوکوم، نوعی بیماری است که عصب بینایی چشم شما را تحت تأثیر قرار داده و در موارد شدید منجر به نابینایی می‌شود. عصب بینایی، چشم شما را به مغز شما متصل می‌کند تا بتوانید ببینید. اما گلوکوم معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که مایع در قسمت جلویی چشم شما جمع شود. به این ترتیب فشار در چشم شما افزایش یافته و به عصب بینایی آسیب می‌رساند و در نهایت گفته می‌شود که به اصطلاح بینایی شما را می‌دزدد.

چشم های یک فرد می‌تواند چیزهای زیادی از جمله خلق و خو، احساسات و حتی عواطف او را نشان دهد. تنها با نگاه کردن به آنها می‌توان حس فرد مقابل را درک کرد؛ چشم ها می‌توانند حالتی گرم و دعوت‌کننده و یا حالتی سرد و دفع‌کننده را به مخاطب منتقل کنند. چشم ما پنجره‌ای به روح ما است. در این مقاله به حقایق جالبی درباره‌ی چشم ها می‌پردازیم و از رنگ های مختلف چشم و شکل منحصر به فرد عنبیه افراد صحبت می‌کنیم.

گاهی اتفاق می‌افتد که از دیدن چشم های خونی خود در آینه نگران شده‌ایم و حس کردیم که این قرمزی چشم ما به دلیل عفونت یا یک موضوع جدی دیگری است. درست است که برخی از بیماری های جدی با سرخی چشم نیز مرتبط می‌شود، اما این مورد یک وضعیت رایج است که معمولاً قابل توضیح است. لطفا برای اطلاع از علائم مرتبط با قرمزی چشم، علل و برخی از عوارضی که ممکن است ایجاد شود، این مقاله را تا انتها بخوانید.

 چشمان ما دائماً مایعی به نام زلالیه می‌سازد. همان‌طور که با پلک زدن، آب تازه به چشم شما جاری می‌شود، همان مقدار نیز باید از طریق یک منطقه زهکشی کوچک، تخلیه شود. این فرآیند فشار را در چشم شما، پارامتری به نام فشار داخل چشمی یا IOP ثابت نگه می‌دارد. در این مقاله از نحوه‌ی اندازه گیری فشار چشم بیشتر صحبت کردیم. 

بر اساس گزارش منتشر آب مروارید درمان نشده یکی از دلایل نابینایی در سراسر جهان است. آب مروارید به کدر شدن عدسی چشم مربوط می‌شود که عبور نور به چشم را غیرفعال یا تغییر می‌دهد. اما بر خلاف بسیاری از بیماری های چشمی، از دست دادن بینایی به دلیل آب مروارید ممکن است ترمیم شود. جراحی آب مروارید، یکی از رایج‌ترین روش‌های انجام شده در جهان است و دارای 95 درصد موفقیت است. یک مطالعه جدید نشان داد که جراحی آب مروارید، میزان آسیب‌دیدگی استخوان لگن ناشی از زمین خوردن را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

از قدیم گفته‌اند: "سلامتی یکی از نعمت‌هایی است که ما زیاد به آن فکر نمی‌کنیم؛ مگر آنکه آن را از دست بدهیم.". برخی از عادت‌های روزانه باعث می‌شوند تا بهتر از این نعمت الهی مراقب کنیم. به عنوان مثال با انجام کارها و عادات خوب و ساده‌ای می‌توانیم به حفظ سلامت چشم هایمان کمک بیشتری کنیم. البته به‌طور عکس، اقداماتی هم وجود دارد که ممکن است ناآگاهانه هر روز انجام دهید و سلامت چشمتان را به خطر بیندازید و حتی این همین‌ها به از دست دادن بینایی‌تان منجر شود.

در این مقاله قصد داریم از عادت‌های بدی بگوییم که طبق نظر کارشناسان ممکن است باعث نابینایی یا کاهش دید شما شود.

خشکی چشم زمانی است که چشم فرد اشک با کیفیت کافی برای روان کردن و تغذیه چشم تولید نمی‌کند و می‌تواند باعث درد و ناراحتی شود. در برخی موارد، این عارضه حتی می‌تواند به چشم آسیب برساند و منجر به کاهش بینایی شود. خشکی چشم به دلایل زیادی از جمله بیماری های پزشکی مانند دیابت ایجاد می‌شود.

دیابت وضعیتی است که توانایی بدن را برای پردازش گلوکز خون، (که به عنوان قند خون نیز شناخته می‌شود) مختل می‌کند. انواع مختلفی از دیابت وجود دارد که نوع 1 و نوع 2 شایع‌ترین آن‌ها هستند. افزایش مزمن سطح قند خون می‌تواند به اعصاب ظریفی که از ساختارهای چشمی حمایت می‌کنند، آسیب برساند و در نتیجه کیفیت اشک پایین و تولید اشک کاهش یابد. این موضوع می‌تواند منجر به ایجاد سندرم خشکی چشم شود. بنابراین، انجام آزمایش‌های مداوم چشمی و کنترل قند خون برای افراد مبتلا به دیابت ضروری است. در این مقاله به رابطه دیابت و خشکی چشم بپردازیم.

بیش از 38 میلیون آمریکایی از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند. آزادی و انعطاف‌پذیری لنزها باعث شده تا بسیاری از افراد برای کنار گذاشتن عینک آن‌ها را انتخاب کنند. اما دیده شده که بعضی از مصرف‌کنندگان لنزهای تماسی، پس از مدتی اشتیاق خود را از دست می‌دهند و به دلیل ناراحتی و تحریک، از این نوع لنزها استفاده نمی‌کنند. اگر لنزهای تماسی به درستی فیت نشده باشد یا توصیه‌های بهداشتی درباره‌ی نحوه استفاده از آن‌ها نادیده گرفته شود، ممکن است چشم‌های قرمز، متورم، شن یا خشکی را تجربه کنید. اکسیژن رسانی برای چشم، هنگام استفاده از لنزهای تماسی، یکی از موضوعات مهمی است که درآسایش فرد هنگام مصرف بسیار موثر است. لنزهای نرم هیدروژن سیلیکونی یکی از بهترین لنزها در این مورد هستند که در ادامه قصد داریم از بیشتر از آن صحبت کنیم.

از دست دادن بینایی می‌تواند یک یا هر دو چشم را تحت‌تاثیر قرار دهد. بسته به علت آن، فرد ممکن است از دست دادن بینایی یا تاری دید جزئی یا کلی را تجربه کند. برخی از اشکال از دست دادن بینایی موقتی هستند، اما بعضی دیگر غیرقابل برگشت هستند. در هر دو مورد، افراد اغلب می‌توانند اقداماتی را برای بهبود یا اصلاح بینایی خود انجام دهند. از دست دادن بینایی ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی در طول زمان رخ دهد. انتخاب بهترین روش درمانی به علت آن بستگی دارد. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، مشکلات بینایی جزو 10 معلولیت بزرگ در بزرگسالان و یکی از شایع‌ترین ناتوانی‌ها در کودکان است.

این مقاله به علائم و علل احتمالی از دست دادن بینایی در یک چشم پرداخته و روش‌های درمانی آن را مورد بحث قرار می‌دهد.

رانندگان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی با سرعت کمتری رانندگی می‌کنند و در مقایسه با دیگر افراد عملکرد اعصاب محیطی‌شان در معرض خطر بیشتری برای از دست دادن کنترل وسیله نقلیه هستند. با این حال، طبق نتایج یک مطالعه انجام شده در بریتانیا، این محرک‌ها می‌توانند با تمرین بهبود یابند.

آبریزش چشم در واقع می‌تواند نشانه خوبی باشد. با اینکه اشک بیش از حد مطمئناً برای شما آزاردهنده است، اما باید گفت این اشک ها با روغن کاری از چشمان شما محافظت می‌کنند.

لایه‌ی اشک طبیعی چشم از سه لایه تشکیل شده است که با هم کار می‌کنند تا از قرنیه شما محافظت و آسایش را برای چشم را فراهم کنند. این کار که توسط غده اشکی انجام می‌شود به سلامت ما کمک خواهد کرد. غده اشکی ساختار مهمی است که درست بالای چشم ما قرار دارد و به عنوان مخزن آبی برای سطح چشم عمل می‌کند. رطوبت ایجاد شده توسط غدد اشکی ما دائماً در حال تبخیر است، بنابراین وقتی از چشمان ما اشک می‌آید، غدد ما به سیگنالی از مغز واکنش نشان می‌دهد که به اشک بیشتری نیاز داریم.

چشم انسان یک ماشین شگفت‌انگیز است! چشمان ما از طریق سلول‌های کوچکی به نام مخروط، قادر به دیدن حدود 10 میلیون رنگ مختلف است. اما همه رنگ‌ها یکسان ایجاد نمی‌شوند و نگاه کردن به برخی از آن‌ها بسیار دشوار است، زیرا می‌توانند باعث سردرد، فشار خون بالا و فشار چشم شوند. با صرف زمان زیاد در مقابل دستگاه‌های دیجیتالی - به طور متوسط ​​6 تا 9 ساعت در روز – رنگ‌ها و حتی فونت‌هایی که در نمایشگرهای دیجیتالی به آن‌ها خیره می‌شویم، می‌توانند به مناظری دردناک برای چشم ما تبدیل شوند.

نزدیک بینی یا مایوپیا یک مشکل رایج بینایی است که اغلب در سنین 6 تا 14 سالگی شروع می‌شود. برآورده شده است که این عارضه 5 درصد از کودکان پیش دبستانی، حدود 9 درصد از کودکان در سن مدرسه و 30 درصد از نوجوانان را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر والدین کودکی نزدیک بین باشند، احتمال ابتلای فرزندانشان نیز به نزدیک بینی بیشتر است. با این حال، با توجه به سبک زندگی ما این بیماری به خصوص در کودکان در حال افزایش است. هیچ کس دقیقاً مطمئن نیست که چرا، اما کارشناسان معتقدند که این افزایش می‌تواند مربوط به زمان بیشتر انجام کارهای نزدیک در داخل خانه مانند استفاده از رایانه و بازی های ویدیویی باشد. در ادامه به 6 نشانه‌ی مهم ابتلای کودکان به نزدیک بینی می‌پردازیم.

پژوهش‌های جدید ثابت می‌کند که کمبود خواب باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های چشمی می‌شود. خواب بخش مهمی از سلامت و تندرستی کلی است. با این حال، بیش از یک سوم مردم در ایالات متحده گزارش می‌دهند که کمتر از هفت ساعت در شبانه‌روز می‌خوابند. این کم ‌خوابی می‌تواند پیامدهای جدی را برای سلامت روحی و جسمی از جمله بیماری چشمی داشته باشد.
کم‌ خوابی می‌تواند بر سلامت روان و سلامت جسمی تأثیر منفی بگذارد. مشکلات چشمی مانند خشکی و خارش ممکن است پس از دوره‌های کم خوابی تجربه شود. اما خشکی چشم تنها نگرانی نیست. کمبود خواب طولانی‌مدت به دلیل تأثیر آن بر قرنیه، خطر ابتلا به بیماری های چشمی را افزایش می‌دهد.

پیدا کردن لنز تماسی مناسب، معمولاً کاری زمان‌بر است. پیش از آنکه خود را به یک برند یا سبک خاص محدود کنید، می‌توانید لنزهای مختلف را امتحان کنید و ببینید که با هر کدام چه حسی دارید. نکته‌ای که شاید بعضی از افراد درباره لنزهای تماسی ندانند این است که می‌توان این لنزها را برای مدت‌های زمانی مختلف پوشید. می‌توان لنزهای تماسی را روزانه، دو هفته‌ای و حتی ماهانه استفاده کرد. هر کدام این نوع لنزها، مجموعه‌ای از قوانین خاص خود را برای نحوه نگهداری دارند. اما در این میان لنزهای تماسی ماهانه انتخاب محبوبی در میان استفاده کنندگان تماسی است. در این مقاله قصد داریم به هفت دلیل مهم برای انتخاب این نوع لنز بپردازیم.